Dwudziestego czwartego lutego odbyło się kolejne spotkanie Krucjaty Eucharystycznej w Warszawie. Spotkania dla chłopców i dziewcząt odbyły się tym razem równolegle ze względu na planowaną prezentację historyczną zaproszonego gościa. Rozpoczęliśmy od Mszy Świętej, którą odprawił ks. Łukasz Weber.

Po Mszy czekała nas przykra niespodzianka. Okazało się, że awaria samochodowa uniemożliwi przyjazd gościa, a więc i planowaną lekcję. Nie tracąc jednak hartu ducha, zmodyfikowaliśmy nieco program spotkania. Dziewczęta udały się na zajęcia artystyczne,

chłopcy zaś na pobliską górkę, by pozjeżdżać na sankach. Prawdziwych rycerzy nie odstraszyła niewielka ilość śniegu. Nic nie zmąciło naszego dobrego nastroju, nawet to, że zjeżdżaliśmy nie po śniegu, a po trawie. Po powrocie i zabawach na hali sportowej

chłopcy i dziewczęta wspólnie zagrali w „mafię”.

Następnie zjedliśmy obiad, a brat Maksymilian przedstawił nam prezentację, w której została szczególnie podkreślona wartość ofiary.

Potem udaliśmy się do kościoła, by podziękować Panu Jezusowi za udane spotkanie.                    Daniel

W lutym po raz pierwszy odbyło się spotkanie Krucjaty Eucharystycznej w Poznaniu. Po Mszy św., którą odprawił ks. Dawid Wierzycki, brat Maksymilian przybliżył dziewczętom i chłopcom historię założenia Krucjaty, jej cel, oraz środki, które rycerzom powinny służyć za oręż w codziennej duchowej walce. Dzieci otrzymały też swoje pierwsze Skarbce Krzyżowca i uzupełniły braki w kolekcji „Rycerzyków”.

Po prezentacji przyszedł czas na integrację w postaci różnych zabaw ruchowych. Nie mogło też zabraknąć gry w „mafię”, która okazała się niezwykle emocjonująca.

Dzięki życzliwości rodziców mogliśmy posilić się pysznym domowym żurkiem i tak pokrzepieni wyruszyliśmy na Stare Miasto. Tam, w Muzeum Rogalowym Poznania zostaliśmy wprowadzeni w świat rogali świętomarcińskich: wysłuchaliśmy legendy o powstaniu pierwszego rogala, dowiedzieliśmy się, co wspólnego ma z tym wszystkim święty Marcin, a także wzięliśmy udział w warsztatach przygotowywania tego tradycyjnego poznańskiego smakołyku.

 

Poza tym nauczyliśmy się co ciekawszych słów z gwary poznańskiej i poznaliśmy historię miasta. Na koniec jeden z naszych rycerzy wygrał rogal w konkursie, a każdy z nas otrzymał Certyfikat Rogalowego Czeladnika.

Po dniu pełnym wrażeń wszyscy powrócili do swoich domów. Mamy nadzieję, że Krucjata Eucharystyczna będzie tu działać prężnie i stale się rozwijać, by pozyskać jak najwięcej dusz dla Pana Jezusa.                                                        Zosia

27 stycznia odbyło się kolejne spotkanie Krucjaty Eucharystycznej – tym razem wspólne dla dziewcząt i chłopców. Rozpoczęliśmy je Mszą Świętą, którą odprawił ksiądz Łukasz Weber.

Po Mszy Świętej zjedliśmy wspólnie śniadanie i, korzystając z polskiej tradycji, zrobiliśmy krótkie kolędowanie. Kiedy już wszyscy byli zwarci i gotowi, udaliśmy się na przystanek, skąd mieliśmy pojechać na lodowisko w Aninie. Nie dotarliśmy jeszcze na miejsce, a już mogliśmy  zaznać radości czy też trudności związanych ze ślizganiem się na lodzie, który pokrywał znaczną część drogi. Gdy już dojechaliśmy do celu, każdy znalazł tam coś dla siebie. Jedni  stawiali swoje pierwsze kroki na łyżwach, w czym pomagał wypożyczony „pingwinek” czy starsi opiekunowie, inni sami szlifowali swoje umiejętności lub bawili się w berka. Do przeoratu wróciliśmy zmęczeni, ale szczęśliwi. Nie obyło się oczywiście bez strat w postaci zostawionego plecaka, zgubionych rękawiczek czy przemoczonych spodni. Zdążyliśmy jeszcze zagrać w dwie rundy „mafii”, które bezapelacyjnie pokazały siłę dobrych obywateli. Na koniec spotkania udaliśmy się do kościoła, aby zrobić rachunek sumienia, przyjąć komunię duchową i podziękować Panu Jezusowi za udane i bezpieczne spotkanie.

Zosia

W tym miesiącu modlimy się o to, aby wszystkie narody uznały Chrystusa Pana za swego Króla.

Pan Jezus jako Bóg i Stworzyciel jest Panem wszystkiego, całego wszechświata. Pan Jezus odkupił nas Swoją krwią, a więc wszyscy ludzie są Jego własnością. On jest największym Królem: każdy król władający krajem czy prezydent musi być Mu poddany. Tego porządku rzeczy nic nie jest w stanie zmienić. Niestety nie wszyscy ludzie, nie wszystkie narody chcą poddać się temu panowaniu, a część z nich nawet nie zna Pana naszego Jezusa Chrystusa. Nie wiedzą, jak jest dobry, jak bardzo pragnie szczęścia dla każdego z nas. I to szczęścia nie byle jakiego, ale szczęścia na wieki. Tak właśnie jest, Pan Jezus kocha nas i chce, abyśmy byli szczęśliwi. My z naszej strony musimy oddać Mu się całkowicie, uznać Go za naszego Króla we wszystkich dziedzinach naszego życia. Dlatego módlmy się i ofiarujemy nasze poświęcenia, aby jak najwięcej ludzi i całych narodów dostrzegło tę wielką, nieskończoną dobroć Zbawiciela i uznało Go za swojego Króla.

ks. Dawid