20 listopada 2021 r. dziewczęta warszawskiej Krucjaty Eucharystycznej doświadczyły radości poznania cnoty łagodności oraz pożytku wspólnego gotowania. Ks. Piotr W. w czasie liturgii Mszy Świętej oraz Brat Maksymilian podczas prezentacji wykazywali iż, łagodność i pokora to są dwie cnoty upodabniające nas najbardziej do Pana Jezusa.

Nasz Zbawiciel sam mówił o sobie: „Uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokorny sercem”. Łagodność jest cnotą nadprzyrodzoną, która powstrzymuje gniew i utrzymuje go w granicach zdrowego rozsądku. A gniew jest to nieuporządkowane poruszenie duszy, które sprawia gwałtowną reakcję, skierowaną ku temu, co się nam nie podoba. W Piśmie Świętym jest wiele dowodów na to, że gniew rodzi kłótnie, krzyki, obelgi wobec bliźniego, urazy, a nawet morderstwa. Zaślepia on rozum i odbiera wolność osądu. Cnotą utrzymującą tę pożądliwość w prawidłowych granicach jest łagodność. Aktem cnoty łagodności jest spokój, pogodny wyraz twarzy wobec wszystkich ludzi, którzy się do nas zbliżają, umiejętność przebaczania tym, którzy nas obrazili lub sprawili nam jakąś krzywdę. Ksiądz zachęcał do praktykowania cnoty łagodności także przez częste rozważanie męki Pana Jezusa, który był wyszydzony, niesłusznie oskarżony, biczowany… a „nie otworzył ust swoich” – mówi nam Pismo Święte. „Jak baranek na rzeź prowadzony” modlił się za swoich oprawców.

Łagodność wymaga samozaparcia, nie jest słabością, która pozwala wszystko ze sobą robić i nic nie mówić, wtedy gdy jest tego potrzeba. Pomaga w praktykowaniu miłości wobec Boga i miłosierdzia wobec bliźniego. Koi uczucia i podtrzymuje duszę w spokoju.

W codzienności wiele jest okazji, by współpracować z łaską Bożą. Podczas zabaw i zajęć sportowych a także gotowania spaghetti dziewczęta mogły ćwiczyć się w cnocie łagodności. Pani Agnieszka przygotowała miejsce pracy, konieczne przybory kuchenne, a wybrawszy prosty w wykonaniu przepis zadbała, aby „gospodynie domu” czuły się swobodnie i nie miały problemu z jego wykonaniem. Dorosłe osoby raczej asystowały niż wyręczały pokazując, że wierzą w umiejętności podopiecznych. Podczas gotowania spaghetti podstawowego dania tradycyjnej kuchni włoskiej, a raczej przygotowania do niego sosu udowodniły, że wytrwałość jest ich cechą. Krojenie warzyw wzbudzało wiele emocji. Marchewki i pieczarki nie sprawiały tyle trudności, co cebula wyciskająca morze łez! Cóż, gotowanie, którym na co dzień zajmują się rodzice, to bardzo odpowiedzialne zajęcie !!!

Jakże smaczne były porcje świeżo ugotowanego makaronu wymieszanego z przygotowanym przez siebie sosem!

Drodzy Rodzice!

Zachęcamy do wspólnej zabawy w gotowanie. Kulinarne blogi służą inspiracją niemal do każdego posiłku. Przy okazji wprowadzenie na stałe rytuału wspólnego gotowania może sprzyjać kreatywności, zaszczepieniu zdrowych nawyków żywieniowych, poznawaniu kuchni innych kultur, a nade wszystko wlać w młode serca pragnienie służenia innym? Przepis na tę zabawę to dobre chęci, pozytywne nastawienie i prosty przepis na smaczne danie.

Nie bójcie się. Gotujcie!

s. M. Imelda