25 lutego odbyło się kolejne spotkanie gdyńskiego koła Krucjaty Eucharystycznej. Według najlepszego zwyczaju całość rozpoczęła Msza święta. Podczas kazania ksiądz Adam zachęcił nas do wierności krucjatowym obowiązkom. Te obowiązki odpowiadają bardzo dobrze okresowi Wielkiego Postu. Jak ufamy, z czasem w gdyńskiej wspólnocie pojawią się nowi giermkowie i nowi rycerze, którzy będą dobrze służyć Panu Jezusowi. W ten sposób rzeczywistością stawać się będą słowa antyfony komunijnej: Służcie Panu w bojaźni, sławcie Go z lękiem, nabierzcie karności, byście nie zeszli z drogi prawej.

Po Mszy świętej udaliśmy się do sali pod kościołem, gdzie zjedliśmy śniadanie. Z kolei po śniadaniu przyszedł czas na wykład, w którym ksiądz omówił znaczenie cnoty uprzejmości, jej przejawy oraz przeciwne jej wady. Poznawaliśmy także sylwetki patronów: świętego Jana Bosko i świętej Scholastyki.

Przeszliśmy następnie do zakrystii, gdzie poznaliśmy głębiej znaczenie szat kapłańskich i innych rzeczy potrzebnych do Mszy świętej. Nic wszakże nie jest we Mszy świętej przypadkowe ani dziwaczne. Wszystko ma swój sens i swoją symbolikę. Widać to wyraźnie na przykładzie szat kapłańskich:

Kapłańskie zaś szaty mszalne są następujące: humerał, czyli biała lniana chusta, którą kapłan okrywa sobie szyję i ramiona, przypomina tę chustę, którą siepacze zasłonili Zbawicielowi najświętsze oblicze, kiedy Go lżyli i policzkowali.

Alba, biała długa szata, okrywająca kapłana od szyi do nóg, przypomina białą szatę, w której Zbawiciela wyszydzano w domu Heroda.

Cingulum, czyli pasek, w którym kapłan przewiązuję ujętą w pasie albę, oznacza powrozy, którymi związano Jezusowi ręce, przy pojmaniu Go w Ogrójcu.

Manipularz, czyli króciutka stuła, zawieszona na lewym ręku kapłana, znaczy chustę podaną przez Weronikę Jezusowi do otarcia potu, kiedy szedł na Górę Kalwaryjską i zwrócił jej takową z odbiciem Swego świętego Oblicza.

Stuła, którą kapłan zawiesza na szyi i przepasuje się nią, przypomina więzy, którymi Zbawiciel pozwolił się skrepować żydom, by rozwiązać więzy grzechów naszych.Ornat, jest to szata, którą kapłan wkłada na albę, okrywa ona z przodu piersi aż do kolan, a z tyłu całe plecy w odpowiedniej długości. Ornat ten jest z różnych materii jedwabnych, atłasowych lub aksamitnych zrobiony, i w rozmaitych kolorach, zastosowanych do świąt właściwych. (ks. Marcin z Kochem, Wykład Ofiary Mszy świętej, Wydawnictwo 3DOM, Częstochowa 2020, s. 22)

 

Powyższe słowa zaczerpnięte z książki „Wykład Ofiary Mszy świętej” czytał ministrant Kazimierz, a ksiądz pokazywał kolejne szaty kapłańskie, dodając komentarze. Przyjrzeliśmy się także tzw. bieliźnie kielichowej, rozróżniając korporał, puryfikaterz czy palkę. Dowiedzieliśmy się także, czym jest kamień ołtarzowy. Te wiadomości z pewnością pomogą w głębszym przeżywaniu Mszy świętej.

Wróciwszy do salki, rozpoczęliśmy quiz. Byliśmy podzieleni na dwie grupy przez panią Zofię i panią Kamilę. Losowaliśmy pytania, dotyczące poruszonych kwestii liturgicznych. W ten sposób mogliśmy utrwalić zdobytą wiedzę. Po pytaniach liturgicznych pani Zofia oraz pani Kamila czytały różne rymowane zagadki o tematyce biblijnej. Podniesioną ręką sygnalizowaliśmy gotowość do udzielenia odpowiedzi. Nagrodą za poprawną odpowiedź były obrazki świętych albo zakładki do książek. Każdy zdobył przynajmniej jedną, a niektórzy kilka.

Podczas lutowego spotkania Krucjaty Eucharystycznej na zewnątrz, w zimowych okolicznościach przyrody, trwał proces montażu dzwonów. 21 lutego bp Alfons de Galarreta poświęcił pierwsze w Polsce dzwony w Bractwie Kapłańskim Świętego Piusa X. 25 lutego, równolegle z krucjatowym spotkaniem, potężny dźwig podnosił kolejne dzwony, aby trafiły na wieżę, gdzie będą oznajmiać przyjście Pana Jezusa na ołtarz. Oby serca dzieci, małych krzyżowców, biły na chwałę Pana Jezusa z taką wiernością i mocą, jak nowe dzwony gdyńskiego przeoratu.

Dnia 11 lutego odbyło się kolejne spotkanie koła Krucjaty Eucharystycznej. Krucjata po raz drugi w tym roku była łączona (chłopcy z dziewczynkami). Nasze spotkanie zaczęło się Mszą św., odprawianą przez księdza Mateusza. Na kazaniu ksiądz wyjaśnił nam jaką cnotę w tym miesiącu będziemy pielęgnować. Była nią cnota uprzejmości. Ksiądz omówił ją i powiedział jakie są grzechy przeciwko tej cnocie.

Po Mszy św. wszyscy udaliśmy się na stołówkę. Tam zjedliśmy śniadanie, a nasi rodzice mogli się napić kawy lub herbaty. Następnie poszłyśmy na wykład pana Patryka, chłopcy na salę gimnastyczną,

a rodzice w tym czasie mogli wysłuchać bardzo wartościowego wykładu księdza Mateusza.

https://akwinataedupl-my.sharepoint.com/:u:/g/personal/br_maksymilian_akwinata_edu_pl/EcnBeVAPBFFBhoqH83U9dH8Bn_Lyk7cBINpRSQo32MVl4g?e=L4HdTO

Pan Patryk omówił nam trzy różne kraje. Pierwszy był Egipt. Na początek musiałyśmy powiedzieć gdzie mniej więcej leży dany kraj, a następnie odpowiedzieć na trzy pytania, które p. Patryk dla nas przygotował. Potem podzieliłyśmy się na dwie grupy. W grupach musiałyśmy z kartonowych klocków zbudować piramidę. Pan oceniał która ze zbudowanych piramid bardziej przypomina prawdziwą.

Kolejnym krajem była Francja. W omawianiu tego kraju również musiałyśmy powiedzieć gdzie leży i też odpowiedzieć na trzy pytania. Tym razem musiałyśmy zbudować ze specjalnych patyczków wieżę Eiffla. W tym przypadku miałyśmy ściągę z projektora, na którym Pan wyświetlił nam wieżę.

Następnym i ostatnim omawianym krajem były Chiny. Tak samo jak w dwóch poprzednich krajach musiałyśmy powiedzieć gdzie leży i odpowiedzieć na trzy pytania. Teraz musiałyśmy podzielić się na jeszcze mniejsze grupy 3-4 osobowe. W małych grupach budowałyśmy z zapałek mur chiński. Pan również wyświetlił nam na projektorze jego zdjęcie.

Zajęcia okazały się dużo ciekawsze niż nam się wydawało.

Po zakończeniu zajęć poszłyśmy na salę gimnastyczną na której bawiłyśmy się w “piłka parzy”,” gąski gąski do domu” i w “murarza”. Natomiast chłopcy mieli zajęcia z p. Patrykiem pt. „W 80 dni dookoła świata”.

Następnie udałyśmy się do stołówki na obiad przygotowywany przez Panią Agnieszkę. Na obiad był żurek, który zjedliśmy ze smakiem. Niektóre dziewczynki brały nawet dokładkę.

Na deser jadłyśmy przepyszne domowe pączki, które specjalnie dla nas zrobiła Pani Danusia.

Po obiedzie poszłyśmy na wykład br. Maksymiliana o cnocie uprzejmości. Patronką dla nas na ten miesiąc będzie św. Scholastyka. Na początek wykładu br. Maksymilian opowiedział nam historię o Krainie, gdzie się robi co chce. Na wykładzie poznałyśmy jeszcze lepiej, o co dokładnie chodzi w cnocie uprzejmości. Br. Maksymilian omówił nam również grzechy , które wcześniej poznałyśmy na kazaniu. Powiedział nam jakie są grzecznościowe słowa, które powinniśmy używać w trakcie każdego dnia, i jak się nie należy zachowywać.

Następnie poszłyśmy do kaplicy podziękować Panu Bogu za dzisiejsze spotkanie i przyjęłyśmy komunię duchową.

W ten sposób zakończyła się nasza krucjata.

Kornelia

W dniach od 27 do 29 stycznia odbyło się kolejne spotkanie dla młodzieży żeńskiej w Radości. W spotkaniu wzięło udział 23 dziewcząt.

Dni Skupienia rozpoczęły się o godzinie 17.00. Po przydzieleniu do pokoi zjadłyśmy kolację, a następnie udałyśmy się z bratem Maksymilianem na wykład pt.: ”Decyduj i walcz!” Podczas prezentacji multimedialnej br. Maksymilian zachęcał do podjęcia pracy nad swoim charakterem. Ukazał nam w jaki sposób kształtować swój charakter i jakie cnoty należy szczególnie rozwijać, by być „człowiekiem z charakterem”. Po nauce, w celu lepszego poznania samego siebie i swojej wady głównej, zrobiłyśmy test na poznanie swojego temperamentu.

Po wykładzie zeszłyśmy do kaplicy na modlitwę wieczorną. Następnym punktem była godzinna rekreacja w której to zagrałyśmy w zabawę towarzyską „mafia”. Czas zabawy szybko nam minął, następnie udałyśmy się do pokojów, aby odpocząć po ciężkim dniu pełnego wrażeń. Następny dzień rozpoczęłyśmy Mszą św. po której odbyły się kreatywne warsztaty z p. Anią. W czasie warsztatów wykonałyśmy ryżowe bałwanki oraz miałyśmy okazję przygotować pyszny deser. Przygotowałyśmy wspólnie szyszki, rogaliki i orzeszki.

Po zajęciach kulinarnych wysłuchałyśmy wykładu na temat cnoty roztropności oraz zasad kształtowania charakteru w porządku zasad, sumienia i woli. Podczas nauki poznałyśmy także etapy, które należy przejść, by stać się prawdziwie człowiekiem roztropnym. Po obiedzie pojechałyśmy do centrum rozrywki “Stacja Grawitacja”. W hali zabaw czekały na nas różne atrakcje od trampolin po park linowy.

Czas upłynął nam tam bardzo szybko i zanim się obejrzałyśmy znów siedziałyśmy w autobusie. Wszystkie bardzo zmęczone intensywnym dniem zasnęłyśmy bardzo szybko.

Po niedzielnej Mszy św. pojechałyśmy na lodowisko. Miałyśmy okazję poszaleć na lodzie i porozmawiać.

Po powrocie zjadłyśmy drugie śniadanie, posprzątałyśmy w pokojach, a po pożegnaniu wróciłyśmy do domów.

Faustyna

Link do zdjęć i filmów: https://akwinataedupl-my.sharepoint.com/:f:/g/personal/br_maksymilian_akwinata_edu_pl/Epe19gEhr81MqGaRFtYnwyQB_icbCyJjAgRpoB7JkXsBwA?e=evIfTW

 

W dniach od 20 do 22 stycznia odbyło się kolejne spotkanie dla młodzieży męskiej. Miało ono miejsce w przeoracie w Warszawie- Radości. Pierwszego dnia, czyli w piątek, po przyjeździe na miejsce zakwaterowaliśmy się oraz zjedliśmy kolację. Brat Maksymilian omówił zasady spotkania, a następnie przedstawił prezentację na temat ćwiczenia swojego charakteru. Każdy z chłopców mógł poznać swój temperament dzięki wykonaniu specjalnego testu. Potem poszliśmy spać, aby nabrać sił przed parkiem rozrywki. Następny dzień (tak samo jak i kolejny) rozpoczęliśmy modlitwą oraz Mszą św. Po śniadaniu wzięliśmy udział w zajęciach zorganizowanych przez instruktora harcerstwa. Poznaliśmy m.in. zasady działania tej organizacji, a także wykonaliśmy różne zadania w grupach.

Po zajęciach harcerskich wysłuchaliśmy wykładu na temat cnoty roztropności oraz zasad kształtowania charakteru w porządku zasad, sumienia i woli. Ponadto zapoznaliśmy się z etapami kształtowania charakteru oraz poznaliśmy kilka przykładów osób, które przez swą pracę nad sobą i pomoc łaski wypracowali w sobie stałość i wierność w codziennych obowiązkach stanu. Po obiedzie pojechaliśmy do centrum rozrywki „Stacja Grawitacja”, gdzie z pewnością każdy mógł trochę poszaleć. Na szczęście obyło się bez większych kontuzji.

Wróciwszy do przeoratu zjedliśmy kolację i zmęczeni całodziennym wysiłkiem, poszliśmy spać. W ostatni dzień, czyli w niedzielę, po Mszy św. byliśmy na lodowisku, gdzie wielu z nas mogło wypróbować swoje umiejętności w jeździe na łyżwach.

Na koniec udaliśmy się jeszcze do przeoratu i tam pożegnawszy się, wróciliśmy do domów.

Mikołaj

Link do pozostałych zdjęć i nagrań: https://akwinataedupl-my.sharepoint.com/:f:/g/personal/br_maksymilian_akwinata_edu_pl/ErJXGucSyTNEtSk9v1xDtE0Bfit7FZ-0lzxXVv7FVy-Fsw?e=BtXggz