Święta Tereska urodziła się 2 stycznia 1873 roku we Francji

Pochodziła z bardzo katolickiej, wielodzietnej rodziny. Po śmierci mamy zaopiekowały się nią starsze siostry a szczególnie Paulina, którą nazywała swoją mateczką. W dzieciństwie Tereska nie była zbyt pokorna. Często się denerwowała i zawsze wszystko musiało iść po jej myśli.

Kiedy jej siostry wstąpiły do zakonu Sióstr Karmelitanek również Tereska postanowiła zostać zakonnicą. Jednak ze względu na jej wiek nie została przyjęta. Zależało jej na tym tak bardzo, że udała się z tatą do Rzymu by prosić Ojca Świętego o pozwolenie wstąpienia do zakonu. Wreszcie 1 stycznia 1888 roku na dzień przed swoimi 15 urodzinami wstąpiła do Karmelu.

Święta Tereska nie miała łatwego życia w zakonie. Ciężkie problemy zdrowotne przysparzały jej wiele cierpienia, które jednak, ofiarowywała Bogu. Nie miała również dobrych relacji z innymi siostrami. Była źle traktowana przez siostrę przełożoną. Nawet, gdy chorowała na gruźlicę nikt się nią nie opiekował, a jej dwie rodzone siostry, które również były w tym zakonie nawet o tym nie wiedziały. Mimo to Tereska wszystko przyjmowała z pokorą. Zmarła 30 września 1897 roku po 10 latach od wstąpienia do zakonu i ciężkiej chorobie. Kościół wspomina ją 1 października. Jest patronką misji katolickich, Karmelitanek i Francji.

Patrycja

W I sobotę miesiąca września, 11 ojców ze swoimi córkami wzięło udział w biwaku zorganizowanym w ramach cyklicznych spotkań pt. „Ojciec z córka”. Dzień rozpoczęliśmy od uczestnictwa w ofierze mszy św i uczczeniu Niepokalanego Serca Maryi. Następnie udaliśmy się do małej wsi Kisielany Żmichy, położonej w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Mokobody. Stamtąd rozpoczęliśmy 4,5 godzinny spływ rzeką Liwiec. Pogoda dopisała, było słonecznie i ciepło.

Na trasie mogliśmy podziwiać piękno przyrody oraz rzadkie okazy ptactwa. Nie obyło się także, jak to często bywa w życiu, bez okazji do ćwiczenia się w cierpliwości i wytrwałości. Otóż, na drodze czasami napotkaliśmy trudne do przejścia zarośla, które staraliśmy się przepłynąć lub ominąć przenosząc kajaki. Po dotarciu na miejsce naszego biwakowania (Wólki Proszewskiej), zjedliśmy pyszny obiadek przygotowany nam przez jedną z mam. Apetyt dopisywał tym bardziej, że trudy wiosłowania dały się wszystkim we znaki. Po krótkim odpoczynku i zapoznaniu się z domowymi zwierzętami przyszedł czas na dalszą część programu. Rozpoczęliśmy od strawy duchowej. Br. Maksymilian wygłosił bowiem dziewczynkom wykład na temat poznania swojej wady głównej i środkach jej zwalczania. Następnie odbył się turniej łuczniczy, tak dla dzieci, jaki i ich ojców.

Po emocjach łuczniczych nadeszła oczekiwana przez wszystkich pora ogniska i kolacji, którą przyszło nam zjeść przy akompaniamencie piorunów i błyskawic, ale pod czułą opieką Matki Bożej. Dzień zakończyliśmy wspólną modlitwą.

Do zobaczenia na następnym spotkaniu!

Drodzy Chłopcy!

Jakie okrzyki wznosiła Wasza drużyna na tegorocznym obozie w Domaniewicach, kiedy wszyscy jej członkowie ustawili się w szeregu na zbiórkę? Króluj nam Chryste? Święty Michale Archaniele czy Święty Józefie, wzorze cierpliwości? Jakiego koloru chustę wiązaliście sobie na szyi? Jaki teatrzyk przygotowywaliście wspólnie, by na koniec obozu przedstawić go jak najlepiej i zdobyć wiele punktów dla swojej drużyny?

Niech poniższe wspomnienia pomogą Wam wrócić duchowo do tych dni lipcowych, które spędziliście na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej w towarzystwie Pana Boga i Waszych kolegów. W niektórych zdaniach napotkacie puste pola, gdzie brakuje jakiegoś słowa. Przypomnijcie sobie o czym jest mowa i postarajcie się to zdanie uzupełnić. Odpowiedzi znajdziecie na kolejnych stronach „Rycerzyka”. Gotowi? Zaczynamy!

Każdy dzień obozu rozpoczynaliśmy modlitwą i …. ……. (Mszą świętą), którą odprawiał ks. Dawid Wierzycki. Przygotowując się do niej, zakładał on na swe ramiona białą chustę, zwaną …. (humerałem), następnie przywdziewał … (albę) i przepasywał ją białym paskiem zwanym … (cingulum). Poznaliśmy znaczenie tych szat kapłańskich podczas jednej z wieczornych prezentacji.

Po dziękczynieniu za wielki dar Komunii świętej, udawaliśmy się na śniadanie, a następnie na …. (katechezy). Głosiło je dla Was trzech kleryków z seminarium w Zaitzkofen. W ich trakcie dokładnie poznawaliście cztery cnoty kardynalne, a kleryk Antoni podał Wam łatwy sposób ich zapamiętania, układając skrót RSUM, od pierwszych liter tych cnót. Potraficie je jeszcze teraz wymienić? Z pewnością!

Po katechezach słyszeliście hasło Zbiórka! albo Apel! I zabierając wszystkie rzeczy potrzebne na wyjazd ustawialiście się w szeregach. W tym roku wyjątkowo każdy miał ze sobą … (rower). Użyliśmy ich już drugiego dnia obozu by pojechać do zamku Pilcza w …. (Smoleniu). Innym razem Brat Maksymilian zaprosił nas do parku rozrywki i na tor saneczkowy pod zamkiem … (Ogrodzieniec). Wielu z Was najbardziej podobały się elektroniczne …. (samochodziki), a pod wieczór kleryk Tomasz zapytał Was w grze pamięciowej ile ich dokładnie było. Zwiedziliśmy też piękne ruiny zamku.

Podczas trzeciej wycieczki rowerowej szlak zaprowadził nas na wzgórze św. Krzyża, do ruin zamku rycerskiego w … (Bydlinie). Brat Maksymilian kierował naszą uwagę szczególnie na to, że miejsce to było świadkiem krwawej bitwy podczas I wojny światowej.

Następnie odwiedził nas niedawno wyświęcony na kapłana ks. Sebastian Koliński, znany Wam ze wcześniejszych obozów. Z jego rąk mogliśmy przyjąć błogosławieństwo …. (prymicyjne) oraz wziąć udział w grze terenowej. Polegała ona na jak najszybszym dotarciu do oznaczonych punktów na pobliskich szlakach, gdzie czekali na nas Brat Maksymilian, kleryk Antoni oraz ks. Sebastian. Po usłyszeniu pytań, dotyczących wiedzy zdobytej na katechezach i wieczornych prezentacjach, naradzaliście się krótko, a jeden, wyznaczony przez zespół kolega, odważnie odpowiadał. Czy zapamiętaliście wtedy jakie cztery główne cele ma Msza święta? A…… (Adoracja), D…… (dziękczynienie), P….. (prośba) oraz Z….. (zadośćuczynienie). Pamiętajcie o nich zawsze kiedy uczestniczycie we Mszy świętej!

Obóz dobiegł końca, wróciliście do swoich domów, mam jednak nadzieję, że dobrze z niego skorzystaliście i jego owoce pozostaną w Waszych duszach na wiele lat. Może kiedyś spełnią się słowa, powiedziane przez pana Sylwestra, opiekuna grupy czerwonej, że połowa z Was zostanie księżmi, druga połowa wstąpi do klasztoru, a może dwóch chłopców założy rodzinę. Szczęść Boże!

Hasła:

Mszą świętą, humerałem, albę, cingulum, katechezy, rower, Smoleniu, Ogrodzieniec, samochodziki, Bydlinie, prymicyjne, Adoracja, Dziękczynienie, Prośba, Zadośćuczynienie

27 czerwca odbyło się kolejne spotkanie z cyklu „Ojciec z córką”. Tym razem wybraliśmy się wspólnie do „Stajni Ostrówiec”. Dziewczynki miały jazdę na koniach lub kucykach oraz okazję podziwiać jazdę wyczynowej zawodniczki. Po fascynujących zajęciach konnych przyszedł czas na mini turniej łuczniczy, który przerwała burza. Nie tracąc jednak nadziei na poprawę pogody, zjedliśmy pyszny obiadek, przygotowany przez jedną z mam, a następnie udaliśmy się na lody i spacer  po parku przy Pałacu w Otwocku Wielkim. Przed kolacją, dziewczynki wysłuchały wykładu na temat konieczności zadośćuczynienia Panu Jezusowi za obrazy czynione Mu w Najświętszym Sakramencie. Spotkanie zakończyło się grillem.

 

Króluj nam Chryste!

Drogie Dzieci!

Zachęcam do zobaczenia prezentacja wideo pt.: „Najwspanialszy środek naszego uświęcenia”.

W Niepokalanym Sercu Maryi,

br Maksymilian

Dnia 7 marca odbyło się kolejne spotkanie Krucjaty Eucharystycznej w Chorzowie. Po Mszy świętej, dzieci wraz z rodzicami i opiekunami zgromadzili się przy wspólnym stole, aby zjeść śniadanie. Przy okazji marcowego spotkania Krucjaty, Chorzów gościł również brata Maksymiliana. Po krótkim przywitaniu, wygłosił swój mini wykład na temat konsekwencji grzechu pierworodnego oraz podał wskazówki pozwalające poznanie swojej wady głównej. Brat tłumaczył dzieciom, w jaki sposób grzech ten został zgładzony na Chrzcie świętym. Podkreślił również, że wciąż pozostaje po nim w nas rana, czyli złe skłonności, które przyjmują szczególnie jedną z 7 form, zwanych grzechami głównymi. Praca nad swoim sumieniem pozwala na odkrycie wady głównej  i walkę z nią poprzez ćwiczenie się w cnocie jej przeciwnej. Odkrycie zatem naszej wady głównej i praca nad jej wykorzenienie powinno być dla nas ważnym elementem życia chrześcijańskiego. Umiejętność zapanowania nad nią, dzięki pomocy łaski Bożej, staje się źródłem pokoju i radości.
Po wykładzie brata Maksymiliana odbyła się część rekreacyjna sobotniego spotkania. Członkowie Krucjaty wraz z opiekunami udali się do Miejskiej Palmiarni w Gliwicach. Dzieci miały okazję podziwiać kolorowy świat przyrody. Egzotykę, której oglądanie na co dzień możliwe jest głównie w atlasach geograficznych. Dzieci poznały różne okazy drzew i roślin tropikalnych. Zachwycały się kaktusami i autostradą dla mrówek. Duże wrażenie zrobiły patyczaki, wiewiórki, papugi, gekony, kameleony i inne niecodzienne zwierzęta. Odkrywały różne ekosystemy rzek na świecie oraz wiele innych wspaniałych rzeczy. Ta wspaniała zabawa połączona z edukacją trwała ponad 2 godziny, ale zupełnie nikt nie wyszedł znudzony:)
Następne spotkanie już za miesiąc! Do zobaczenia!

Dnia 22 lutego odbyło się kolejne spotkanie pod hasłem „Ojciec z synem”. Wzięło w nim udział 36 osób. Tym razem udaliśmy się wspólnie do Parku Trampolin „AIRO”. Dla chłopców zabawa na trampolinach to  „prawdziwy raj”. Ojcowie nie pozostawali w tyle i starali się dorównać giętkości i zwinności swoim pociechom. Jeden z ojców dokonał nawet niezłego wyczynu, przechodząc tak zwany „małpi gaj”.

Po zabawie wraz z dziećmi udaliśmy się do pobliskiej restauracji, aby wzmocnić się po trudach pokonywania samych siebie.

Mamy nadzieję, że następnym razem udać się nam zorganizować biwak połączony ze spływem kajakowym, aby w ten sposób zacieśniać więzi ojców ze swoimi dziećmi.