W tym miesiącu modlimy się szczególnie o powołania zakonne. Jest to bardzo ważna intencja. Do naszego uświęcenia oprócz kapłanów potrzebujemy również osób zakonnych. To zakonnicy wspierają księży w ich pracach apostolskich. Dzięki ich pomocy kapłani mogą poświęcać więcej czasu na pracę nad uświęceniem dusz swoich owieczek. Ale pomoc kapłanom to nie wszystko. Zakonnicy przez swoje ofiary i modlitwy wypraszają wiele łask dla przeoratów i domów zakonnych. Jeśli użylibyśmy porównania z szykiem wojskowym, to kapłani są oddziałem, który walczy na przedzie, „idzie na pierwszy ogień”, a zakonnicy „osłaniają tyły” swoimi modlitwami. Im więcej się modlą, tym kapłani wygrywają więcej bitew o dusze.
Dwudziesty trzeci czerwca był dniem wyjątkowym w dziejach Krucjaty Eucharystycznej, bowiem 21 aspirantów zostało przyjętych na pierwszy stopień Rycerstwa – Giermka. Ks. Dawid we wzniosłej przemowie przypomniał dzieciom, jak wielki to zaszczyt być członkiem Krucjaty i jak wiele mogą zdziałać, ofiarując swoje modlitwy i ofiary dla nawrócenia grzeszników. Później dzieci wspólnie odmówiły akt oddania Boskiemu Sercu Jezusa. Zuzia
AKT ODDANIA BOSKIEMU SERCU JEZUSA
Boskie Serce Jezusa, oto my, dzieci Polski, klęcząc przed Twym ołtarzem, błagamy Ciebie: pobłogosław pobożną Krucjatę Komunii świętych, modlitw i duchowych ofiar, jakie Ci zanosimy w celu uproszenia katolickiego odrodzenia naszej Ojczyzny w duchu eucharystycznym. Młodzi i słabi jesteśmy, ale Cię, Jezu, bardzo kochać pragniemy. Dlatego z miłości ku Tobie postanawiamy być posłuszni, cierpliwi, pracowici i czyści, aby zawsze się podobać Sercu Twojemu.
Jezu, z miłości ku nam w Najświętszym Sakramencie żyjący, przyjmij nas do grona Rycerstwa Twojego.
Przez Serce Twej Matki Niepokalanej, za przyczyną świętego Patrona naszego Piusa błagamy Cię, Panie, użycz nam siły i mocy do zwyciężenia złego, byśmy Ci wraz z całą polską młodzieżą na zawsze wiernymi rycerzami pozostali.
Serce Jezusa, króluj odtąd na zawsze w sercach naszych — króluj w rodzinach naszych — króluj w narodzie naszym! Króluj nam Chryste zawsze i wszędzie! Amen.
W czerwcową sobotę odbył się wspólny rodzinny spływ kajakowy rodzin dzieci uczestniczących w spotkaniach Krucjaty Eucharystycznej. Spotkaliśmy się tego dnia w Nowym Dworze Mazowieckim około godziny 10.30. Nasza załoga złożona z dziewcząt, chłopców, rodziców, księdza Dawida, brata Maksymiliana i brata Klausa wypłynęła Wkrą, aby następnie Narwą dotrzeć do przystani. Pogoda była wręcz idealna – świeciło słońce, ale nie męczył nas jeszcze wakacyjny upał. Trasa, którą obraliśmy, pozwalała na podziwianie piękna przyrody, słuchanie śpiewu ptaków, a nawet gonienie kaczek. Szeroki nurt rzeki pomagał w posuwaniu się naprzód, nawet jeśli ktoś płynął slalomem. Wiele radości sprawiało nam ściganie się i wpływanie na siebie. Po drodze zatrzymaliśmy się, aby zrobić ognisko i upiec przywiezione ze sobą kiełbaski. Z braku lepszej podpałki brat Maksymilian musiał poświęcić jeden z tekstów pieśni. Po posiłku oraz odpoczynku wyruszyliśmy dalej i koło 15.30 dotarliśmy do końca. Dla wielu osób był to pierwszy spływ w życiu i z pewnością na długo go zapamiętają.
Dnia 20 maja miało miejsce kolejne spotkanie chłopców, aspirujących do wstąpienia do Krucjaty Eucharystycznej. Było ich osiemnastu.
Spotkanie rozpoczęło się od nawiedzenia Najświętszego Sakramentu. Następnie udaliśmy się na zabawy terenowe do pobliskiego lasu. Pogoda była piękna, sprzyjająca grom na świeżym powietrzu. Zabawy sprawiły chłopcom wiele radości. Po udanej grze w Dwie Flagi wróciliśmy do przeoratu i przebraliśmy się w odpowiednie ubrania, aby wziąć udział we Mszy Świętej wspólnie z Rycerzami Niepokalanej obecnymi na odbywającym się tego dnia zlocie Rycerstwa.
Po Mszy Świętej zjedliśmy pyszny obiadek przygotowany przez naszą przybraną „kochaną mamusię” oraz wysłuchaliśmy prezentacji Brata Maksymiliana, podczas której przypomniano nam cel naszej Krucjaty. Jest nim nasze uświęcenie poprzez pracę nad zbawieniem dusz. Środki, jakimi ten cel możemy osiągnąć, zawarte są w pięknym haśle naszej Krucjaty: „Módl się, przyjmuj Komunię świętą, ofiaruj się i bądź apostołem”. Po prezentacji wróciliśmy do naszych ulubionych zabaw terenowych, próbując wykrzesać z siebie jeszcze trochę energii. Spotkanie zakończyło się krótkim nawiedzeniem Najświętszego Sakramentu.
W sobotę 13 maja odbyło się kolejne spotkanie dziewcząt. Ponieważ był to dzień 100-letniej rocznicy objawień Matki Bożej w Fatimie, podczas kazania ksiądz Dawid przypomniał o przesłaniu, jakie Najświętsza Maryja Panna dała światu przez troje dzieci- Łucję, Franciszka i Hiacyntę. Zapalał młode serca do wytrwałości w odmawianiu Różańca i wielkoduszności w ponoszeniu ofiar za nawrócenie grzeszników.
Brat Maksymilian podczas prezentacji starał się uświadomić aspirantkom, jak wielkie znaczenie dla ich uświęcenia i zbawienia dusz ma codzienny akt ofiarowania dnia, przez który całe ich życie staje się nieustanną modlitwą.
Tego dnia na dziewczęta czekała miła niespodzianka, bowiem na spotkanie przybyli nietypowi goście. Były to pszczoły wraz z panem pszczelarzem, który w bardzo ciekawy i zabawny sposób opowiedział o tajnikach pszczelego życia.
Dzięki pięknej, wiosennej pogodzie w końcu można było przygotować długo oczekiwanego grilla. Zuzia
Spotkania Krucjaty Eucharystycznej organizowane są również dla dziewcząt. Od października 2016 roku trzynaście aspirantek regularnie przybywa po duchowe wsparcie. Ks. Dawid Wierzycki, kapelan Krucjaty Eucharystycznej, w comiesięcznych kazaniach zachęca młode rycerki do nieustannej walki duchowej oraz do naśladowania cnót Matki Bożej i większej miłości do Pana Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie. Brat Maksymilian w swoich prezentacjach stale pogłębia wiarę oraz wiedzę aspirantek o Krucjacie Eucharystycznej.
Jednak nie samą strawą duchową żyją rycerki. Podczas spotkań dziewczynki wykonują np. prace plastyczne. Udało się nam zrobić kwiatki z bibuły i ofiarować je chorej koleżance. Prawdziwym hitem było malowanie baranka wielkanocnego na szkle. Dziewczynki wzięły również udział w kuligu, sprawdziły swoją sprawność na lodowisku i aktywnie uczestniczyły w zajęciach ruchowych na sali gimnastycznej, gdzie brat Maksymilian wciąż poszerza repertuar gier i zabaw.
W odróżnieniu od spotkań chłopców, dziewczęta mają lekcje tańca i śpiewu przy akompaniamencie gitary, które prowadzi pani Zuzanna. Sztuka opanowania kroków poloneza przyszła rycerkom nie bez trudu, ale uwieńczona została sukcesem. Ćwiczone podczas spotkań pieśni Myśmy rycerki Pana oraz Zobaczę w niebie Ją mogą już „cieszyć ucho”.
Mamy nadzieję, że spotkania Krucjaty Eucharystycznej będą odbywały się nie tylko regularnie, ale też w miłej jak dotychczas atmosferze. Wierzymy, że przyniosą dobre owoce, a słowa pieśni „Zobaczę w niebie Ją, Maryję Matkę mą” staną się naszą dewizą życiową. Asia
Krucjata Eucharystyczna w Polsce działa od października ubiegłego roku. Spotkanie z rodzicami i dziećmi, zainteresowanymi wstąpieniem do Krucjaty, miało miejsce we wrześniu. Jednak właściwa działalność KE rozpoczęła się w październiku.
Obecnie w aspiranturze znajduje się dwudziestu czterech chłopców. Przygotowują się oni do przyjęcia stopnia Giermka poprzez wykonywanie codziennych obowiązków: odmawianie modlitwy Ofiarowania dnia, wypełnianie „Skarbca krzyżowca” oraz starając się wzorowo wypełniać swoje obowiązki religijne, szkolne i domowe.
Spotkania Krucjaty odbywają się raz w miesiącu, w soboty. Rozpoczynamy je zawsze Mszą Świętą, z której czerpiemy łaski potrzebne do tego, by stawać się lepszymi katolikami. Po Mszy Świętej i dziękczynieniu Brat Maksymilian przedstawia nam prezentację multimedialną na temat Krucjaty. Przypomina nam on o tym, co jest głównym celem Krucjaty: pomoc Panu Jezusowi w zbawieniu dusz. Mówi nam także o przeznaczonych do tego celu środkach: modlitwie, przyjmowaniu Komunii Świętej, ofierze oraz apostolstwie.
Dzięki codziennie odmawianej modlitwie Ofiarowania każda czynność, każdy wykonany przez nas obowiązek, wszystkie nasze smutki i radości stają się modlitwą ofiarowaną Panu Bogu. Daje nam to możliwość modlitwy nieustannej, zalecanej przez Pana Jezusa. Przyjmowanie Komunii Świętej przysposabia nas natomiast do składania Panu Jezusowi „małych ofiar”, którymi mogą być dla nas na przykład cierpliwe wypełnianie naszych szkolnych obowiązków, posłuszeństwo wobec rodziców czy odmówienie sobie słodyczy. Te małe ofiarki pomagają Panu Jezusowi w ratowaniu dusz tłumnie zmierzających w kierunku wiecznego potępienia, jak mówiła Matka Boża w Fatimie.
Brat Maksymilian przypomina nam także o wadze apostolstwa. Apostołem możemy stać się poprzez przekazywanie naszego pisemka „Rycerzyk” innym dzieciom lub przez dobry przykład dawany innym.
Po prezentacji jest czas na różne aktywności. Do tej pory byliśmy wspólnie na lodowisku i kuligu, ale także mieliśmy zajęcia z garncarzem i żołnierzem. Z garncarzem lepiliśmy dzbanki, a żołnierz nauczył nas odczytywać azymuty. Mieliśmy także okazję do praktycznego wypróbowania naszej wiedzy podczas zabawy terenowej. Kolejnym elementem spotkania są gry i zabawy zręcznościowe. Zimą bawiliśmy się na hali m.in. w „wyścigi rzędów” czy też graliśmy w piłkę nożną. Ponieważ zbliża się wiosna, wychodzimy już do pobliskiego lasu i gramy w lubiane przez wszystkich „Dwie flagi”. Po zabawie wszystkich dopada wilczy głód, ale na szczęście dzięki uprzejmości jednej z mam zawsze możemy liczyć na obiad. Po posiłku mamy okazję do uczynienia kilku ofiarek dla Pana Jezusa. Wspólnie sprzątamy po posiłku, zmywamy, wycieramy, układamy naczynia.
Na koniec spotkania zawsze udajemy się do kościoła, by odwiedzić Pana Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie, podziękować Mu za to, że mogliśmy razem miło spędzić czas oraz prosić Go o błogosławieństwo.
